Storyteller

Seeking an escape from the frantic pace of city life, the Patil family moved into a quiet village, taking up residence in an old but magnificent bungalow. Shridhar Patil, his spiritually-inclined wife Sangita, and their two children—Rohan and Niharika—were thrilled to start a new chapter together. From the moment she stepped inside, however, Sangita felt a mysterious and unsettling presence in every corner. A shadow of nameless dread fell over her as she explored the house; she could hear the faint, distant cries of children. A strange, musty odour, like the cloying scent of decaying flowers, hung in the air. But Shridhar dismissed her concerns. "It's just your imagination," he said, trying to reassure her. The bungalow was vast, with a beautiful garden blooming with colourful flowers, and each room boasted historic architectural details. But as night fell, the house transformed, taking on a sinister, foreboding appearance. One night, as Rohan and Niharika slept, a sudden...

  द्रूष्टलाग: काही अक्षरं वाचण्यासाठी नसतात  मानसशास्त्रीय, वैज्ञानिक, गूढ भय-कथा अध्याय १: अंधारवाडीतील शोध स्थळ: पश्चिम घाटातील एक अज्ञात डोंगररांग. वेळ: पावसाळ्याचे अखेरचे दिवस, दुपारची वेळ. सह्याद्रीच्या कुशीत वसलेल्या अंधारवाडीच्या वेशीवरच डॉ. रोहन काळे यांची जुनी जीप चिखलात रुतून बसली होती. गेल्या दोन तासांपासून पावसाची रिपरिप चालू होती आणि आता तर धुक्याची पांढरी चादर हळूहळू आसमंत गिळू लागली होती. गावापर्यंत गाडी जाण्याचा प्रश्नच नव्हता. गावकरी त्याला 'वेडा शहरी साहेब' समजून हसत होते, पण रोहनला त्याची पर्वा नव्हती. त्याचा सहा महिन्यांचा अभ्यास आणि एका जुन्या, जीर्ण झालेल्या नकाशावरील खुणा त्याला इथे खेचून घेऊन आल्या होत्या. "साहेब, आता पुढे जाणं धोक्याचं हाय... दिसं बी गेलंय," स्थानिक वाटाड्या, शंकर, कानाच्या मागे विडी खोचत म्हणाला. त्याच्या चेहऱ्यावर अंधारवाडीच्या नावापेक्षाही गडद भीती होती. "शंकर, तू इथेच थांब. मी अर्ध्या तासात परत येतो. मला नक्की माहीत आहे, ती जागा इथेच जवळ कुठेतरी आहे," रोहनने आपल्या खांद्यावरची पाठीवरची पिशवी सावरत म्हटले. त्याच...

  द्रूष्टलाग: काही अक्षरं वाचण्यासाठी नसतात  मानसशास्त्रीय, वैज्ञानिक, गूढ भय-कथा भाग १: अंधारवाडीतील शोध सह्याद्रीच्या कुशीत वसलेल्या अंधारवाडीच्या वेशीवरच डॉ. रोहन काळे यांची जुनी गाडी चिखलात रुतून बसली होती. गेल्या दोन तासांपासून पावसाची रिपरिप चालू होती आणि आता तर धुक्याची पांढरी चादर हळूहळू आसमंत गिळू लागली होती. गावापर्यंत गाडी जाण्याचा प्रश्नच नव्हता. गावकरी त्याला 'वेडा शहरी साहेब' समजून हसत होते, पण रोहनला त्याची पर्वा नव्हती. त्याचा सहा महिन्यांचा अभ्यास आणि एका जुन्या, जीर्ण झालेल्या नकाशावरील खुणा त्याला इथे खेचून घेऊन आल्या होत्या. "साहेब, आता पुढे जाणं धोक्याचं हाय... दिसं बी गेलंय," स्थानिक वाटाड्या, शंकर, कानाच्या मागे विडी खोचत म्हणाला. त्याच्या चेहऱ्यावर अंधारवाडीच्या नावापेक्षाही गडद भीती होती. "शंकर, तू इथेच थांब. मी अर्ध्या तासात परत येतो. मला नक्की माहीत आहे, ती जागा इथेच जवळ कुठेतरी आहे," रोहनने आपल्या खांद्यावरची पाठीवरची पिशवी सावरत म्हटले. त्याच्या डोळ्यात एक विचित्र चमक होती – प्रसिद्धीची आणि काहीतरी भव्य शोधून काढल्याची अदम्य इच्छ...