Storyteller

  भ्रमाचं जाळं - सत्याभास भाग १: चिरा (The Crack) रात्रीचे दोन वाजले होते. रोहनच्या डोळ्यांसमोर मॉनिटरवर हिरवी अक्षरं नाचत होती. 'प्रोजेक्ट फिनिक्स' डेडलाईन जवळ येत होती आणि तो सलग अठ्ठेचाळीस तासांपासून ऑफिसमध्येच होता. कॉफीचे रिकामे कप टेबलावर पसरले होते. तेव्हाच ते झालं. त्याच्या कोडच्या ओळींमध्ये, एका क्षणासाठी, एक विचित्र चिन्ह (symbol) चमकून गेलं. डोळ्याचा भास असावा. त्याने डोळे चोळले आणि पुन्हा स्क्रीनकडे पाहिलं. सगळं नॉर्मल होतं. "जास्त ताण झालाय," तो स्वतःशीच पुटपुटला. पण अर्ध्या तासानंतर, तेच चिन्ह पुन्हा दिसलं. यावेळी थोडं जास्त स्पष्ट. एक वर्तुळ, आणि त्यातून जाणाऱ्या तीन वाकड्या रेषा. त्याने बाजूला बसलेल्या समीरकडे पाहिलं. समीर हेडफोन लावून कामात बुडालेला. "समीर," रोहनने त्याला हलवलं. "काय?" समीरने वैतागून हेडफोन काढला. "तुला... तुला स्क्रीनवर काही वेगळं दिसलं का?" "वेगळं? म्हणजे? एरर??" "नाही... एक चिन्ह..." समीरने रोहनकडे विचित्र नजरेने पाहिलं. "रोहन, तू ठीक आहेस ना? जा, जरा फ्रेश होऊन ये. मला वाटतं त...

 डॉ. अरुणा शर्मा यांनी आपल्या डोळ्यांवरील चष्मा सरळ केला आणि समुद्राच्या निळ्याशार पाण्याकडे पाहिले. गेली वीस वर्षे त्या याच किनाऱ्यावर येत होत्या, एका अशा शहराच्या शोधात जे काळाच्या पडद्याआड आणि समुद्राच्या पोटात गडप झाले होते - भगवान श्रीकृष्णाची द्वारका. अनेकजण याला केवळ एक पौराणिक कथा मानत होते, पण डॉ. अरुणा यांचा विश्वास होता की प्रत्येक कथेमागे काहीतरी सत्य दडलेलं असतं. त्यांच्या टीमला समुद्राच्या तळाशी काही अवशेष सापडले होते - काही प्राचीन भांडी, काही विटांचे तुकडे, पण द्वारकेच्या वैभवाला साजेसा एकही पुरावा नव्हता. सरकारी निधी कमी होत होता आणि लोकांचा विश्वासही. "डॉक्टर, आपल्याला काहीतरी ठोस शोधायला हवं," त्यांचा तरुण सहकारी, समीर, काळजीत म्हणाला. एके दिवशी सकाळी, एका खोल समुद्रातील सर्वेक्षणादरम्यान, सोनार यंत्राने एका मोठ्या, सपाट पृष्ठभागाचे संकेत दिले. तो भाग नैसर्गिक खडकांसारखा दिसत नव्हता. अरुणा यांच्या हृदयात एक नवी आशा निर्माण झाली. त्यांनी स्वतः पाणबुडीच्या वेशात समुद्राच्या तळाशी जाण्याचा निर्णय घेतला. पाण्याच्या आत एक वेगळंच शांत जग होतं. जसजशा त्या खाली जात...